Küçük kızlar, kapı arkalarında
gözyaşının getirdiği öfkeyi öğrenirler
ve unuturlar, dayandıkça acıya
yaranın deşilince akıttığı apseyi.
Bu yüzden yürekleri bunlu...
Değdikçe bir yanlarına sevda
eksik de olsa-değdikçe
kocaman gözleri ilkyaz
kıvrılmış dudakları yaşlı
ve korkaktırlar.
Sonra büyürler usulca usulca
tutuşur gece./