O sabah kavgalıydık Raif’le, erkenden aceleyle işim gücüm yokken çıkıvermiştim kapıdan. Soluğumun hızı rüzgar gibi esiyor eşlik ediyordu doğan güne… Geldiğimde, en sevdiğim petunyalarımla merhabalaşıp sulamaya doğruldum. Evet, Raif’e aldığım petunyalarıma. Saksının dibinde söndürülmüş izmaritleri görünce umudumu kesmiştim ondan. Benimle baharı yaşasın diye çiçekler ektiğim Raif, köklerinde izmarit söndürmüştü. Öylesine… Duygusuzca büyük bir hiçlikle yok saymıştı beni ve petunyalarımı. Küstüm ona öyle bir küstüm ki, bu küslük gece boyu konuştu benimle. Değersizliğe boyun eğdim. Boynumun ağrısına uyanıp kapımın kilidini değiştirdim. Raif evime giremesin diye. Umuyordum ki;gönlümün kilidi de kısa zaman içerisinde değişsin efendim ve Raif içeri giremesin.
·
89 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.