İşsiz
“Canım sıkılıyor.” dedi, deve tüyü kupon kumaşından elbiseli.
“Niçin?”
“Bilmiyorum ama annem, babam, kardeşim ölmüşçesine sıkılıyor canım. Sabahtan beri içiyorum.
“Peki ama niçin kardeşim?”
“Bilmiyorum. İçimde müthiş bir sıkıntı var. Ne içki kâr ediyor ne kumar ne kadın ne sinema ne de ne bileyim? Hiç ama hiçbir şey!”
“Peki ama bir sebebi olmalı.”
“Yok.”
“Tuhaf..”
“Daha tuhafı, ağlamak geliyor içimden. Bir kıyıya çekilip sessiz sessiz değil; herkesin içinde bağıra bağıra, eşekler gibi zırlaya zırlaya ağlamak!”
Dudak büken işsiz gene de sordu: “Aç mısın?”
“Hayır.”
“Susuz musun?”
“Gene hayır.”
“Bir yerin mi ağrıyor?”
“Yok canım, demir gibiyim.”
“İşlerin mi ters gitti.”
“Yoo.”
“Dayak yedin de karşılık mı veremedin?”
“O da değil.”
“Aşkta mı torpile çarptın?”
“Elimi uzatsam ellisi geliyor.”
İşi şakaya vurarak koluna girdi: “O hâlde seni evire çevire dövmeli!”
Sayfa 30 - Barış Yayınları, 1. Baskı (1966)Kitabı okudu
·
145 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.