Peygamber Efendimize vahiy geldiği anlar ;
Bu vaziyette bir gün ayakları Zeyd bin Sabit in ayağı üzerindeyken Zeyd, birdenbire hissettiği tesirden ayağının kopacağını, kırılacağını sandı, ve avaz avaz bağırmamak için dişleriyle dudaklarını kanattı.
Zeyd r.a
: <- Ben Allah Resûlünün vahiy kâtibiydim. Vahiy geldiği zaman. Allah Resûlü pek fazla ter dökerlerdi. Neden sonra ıstırapları açılır ve konuşmaya başlardı. Ben de yazardım Çok defa vahiy ânının şiddetinden ayağımın ezilecek gibi olduğunu duydum ve bir daha aynı ayak üzerinde yürüyemiyeceğimi sandım. «Maide Sûresi» nazil olduğu vakit Allah Resülü deve üzerindeydiler. Deve yere çöktü. Öyle âni bir çöküş ki, devenin ayakları tuz buz oldu, sandık.>>>