Bu kitabı elime almamla bitirmem arasında birkaç saat var. O kadar "başka bir şey yapmasım" gelmedi. Şirinler köyü gibi mahalleler hep kitaplarda, eski filmlerde yahut güncel dizilerde kaldı. Şimdi ben yan dairede oturan kişiyi tanımıyorum. Böyle hikayelerde, olayın ana karakterleri dışında kalan yan karakterler daha çok yer eder zihnimde. Misal aklını dünde bırakmış, fotoğraf çeken Fıttır Hıdır, Cemal'in çırağı Furkan, Pilli Aysel... Hayatımın bir döneminde Tatavla yakınlarında, Feriköy'de yaşamıştım. O zamanlar hakkında bu kadar malumatım yoktu mahallenin ve o zamanlarda bile bu sıcak mahalle ilişkisi yoktu. Acaba o samimiyeti çocukluğumuzda bırakmaya kıyamadığımız için mi, her hikayede gerçekten hâlâ varmış gibi anlatmayı seviyoruz? Sevdim ben kitabı, çok eğlenerek, çok hüzünlenerek, merak ederek, gülümseyerek, çokça duyguyu aynı anda yaşayarak okudum. Cemal Süreya vurguları ve aralardaki şaire atıflar da, çok klişe olmasına rağmen hoşluk katmış. Biz sevdiğimiz şeyleri, en klişe halleriyle de sevebilen insanlarız.

Süreya Kuaför SalonuŞebnem Burcuoğlu · Dex Yayınevi · 2018688 okunma

·

34 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gülşat olmak ayıp değil