Bir ürpertti aa..
Önce hafifçe başını salladı sonra da gülümsedi.
Fetih kime bakıyordu bilmiyordum. Ben sadece anneme bakıyordum.
Annem Fetih'e gülümsedi. İçimi bir öfke doldurdu, o ince kıskançlık boğazıma
yapıştı.
Fetih'i tanımıyordu bile. Ben onun kızıydım... Bana gülümseseydi ya?
Onu en çok ben özlemiştim. En çok ben hak ediyordum.
Annem Fetih'e bakmayı sürdürdü ve ilk kez sesini böyle canlı duydum.
"Bırakma," dedi.
Sayfa 275 - İndigoKitabı okudu
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.