Françoise’ı beklediğim girişin rutubetli ve eski duvarlarından yayılan serin havasız yer kokusu, Gilberte’in az önce aktardığı Swann’ın sözlerinin bende yarattığı kaygıları ânında hafifletti ve içimi bir sevinçle doldurdu; elimizde tutamadığımız, sahip olamadığımız, bizi sallantıda bırakan bildik sevinçlerle aynı türden bir sevinç değildi bu; aksine, sırtımı dayayabileceğim, enfes, dingin, kalıcı bir gerçeklikle donanmış, açıklanamaz, kesin ve güvenilir bir sevinçti. Bir zamanlar Guermantes tarafına yaptığım gezintilerdeki gibi, beni ele geçiren bu izlenimin büyüsünü kavramaya çalışmak, kıpırtısız durup, beni fazladan verdiği zevkin tadına varmaya değil, sırrını açıklamadığı gerçeğe dalmaya davet eden bu eskimiş kokuyu sorguya çekmek isterdim.
Sayfa 503 - Yky delta
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.