Üreme taraftarlığının beşeri (sadece siyasi değil) bağlamda, bir başka işleyiş şekli de üreyenlerin çocuk yaparak kendi değerlerini artırması. Onlara bağımlı olan kişilerin varlığı ebeveynleri daha değerli kılıyor. Örneğin, eğer kısıtlı bir kaynak varsa -belki bağışlanan bir böbrek- ve iki potansiyel hastadan biri küçük çocuk ebeveyni, diğeri değilse, ebeveyn, diğer tüm koşullar aynı olsa da, büyük ihtimalle tercih edilecektir. Bir ebeveynin ölmesine izin vermek, sadece o insanın yaşama beklentisini değil, çocukların ebeveynlerinin yaşama beklentisini de hiçe saymaktır. Tabii ki bir ebeveynin ölümünün daha fazla insana zarar vereceği doğru fakat gene de ebeveyni kurtarmayı tercih etmek aleyhine söylenebilecek şeyler var. Kişinin değerini çocuk yaparak artırması, kişinin değerini rehin alarak artırmasına benziyor. Bunu adil bulmayabilir ve ödüllendirmeyebiliriz. Bu, çocukların hayatını daha kötü hale getirebilir ama bu sonucu önlemenin yükü çocuk sahibi olmayanların omuzlarına yüklenmek zorunda mı?