Biraz spoiler var! Gerçekten çok severek okuduğum bir kitap oldu. Uzun olması beni sıkmak yerine kitaba daha çok bağlanmamı sağladı. Olay örgüsü o kadar iyi tasarlanmış ki her bölümünü ayrı bir heyecanla okudum. Normalde kitaptaki olayları iyi çözerim ama yazar çok iyi ters köşe yapmış, hem de bir çok konuda - örneğin Estella'nın anne ve babası, Pip'e miras bırakan kişi vb.- Konuya gelirsek, Pip kendisine en çok değer verenlerden utanıyordu ve miras sahibi olunca onları görmezden gelmeye başlamıştı ama tâbi büyük umutları yalan olunca, zor zamanlar geçirdi ve asıl utanılacak şeyin "seni seven insanlardan utanmak" olduğu farketti. Bence hatalar yapmış olsa da ona umut verenler daha acımasızdı ve Pip birçok konuda kırıldı, üzüldü. Zaten

Charles Dickens ın kitaplarındaki esas erkek karakterler -okuduklarım kadarıyla- çok hoş kişiliklere sahip oluyorlar, en büyük okuma sebeplerimden biri de bu. Artı olarak

Charles Dickens ın aşkı en masum haliyle anlattığını düşünüyorum, karakterleri birini sevdiği zaman gerçekten aşkın en güzel haliyle seviyorlar:"" Son olarak en sevdiğim üç kısım vardı biri, Pip'in aşk itirafıydı ( ağlamıştım o derece üzücüydü.) Birisi, Joe'nun Pip hastayken ona bakmaya gelmesiydi hep bu anı beklemiştim, çok şirin bir ilişkileri vardı<33 Diğeri de, Pip'in Magwitch'in kendisine ne kadar değer verdiğini fark edip onun iyi yanlarını görmeye başladığı, hastane sahnesiydi... Kesinlikle tavsiye ederim, anlatmak istediği şeyler çok anlamlı...