Zindanının yalnızlığında ve düşüncesinin yalıtılmışlığında, hayalgücünün zenginleştirip şiirselleştirdiği eski çağları, yitip gitmiş halkları zihninde canlandırıp geri getiremiyor, gözlerinin önünden geçerken Martin'in Bâbil'le ilgili tablolarındaki gibi, devasa ve göğün aleviyle aydınlanmış görünen antik kentler kurmayı beceremiyordu. Onun geçmişi çok kısa, şu anı belirsiz, geleceği kuşkuluydu: belki de sonsuz bir gecede on dokuz yıllık aydınlığı düşünecekti! Hiçbir şey onu oyalayamıyordu; çağlar arasında süzülüp uçmayı tercih edecek olan hareketli ruhu kafesteki bir kartal gibi tutsak kalmak zorundaydı.
Sayfa 154Kitabı okuyor
·
21 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.