"İnsan ne garip şeydir! Bu anda içimden ,ona avaz avaz bağırarak beni rahat bırakmasını söylemek,hatta kalkıp sobanın kenarındaki odunlardan birini kafasına indirmek ve her akşam , aynı saatte tekrar eden bu sahneye bir son vermek geçerken yüzümü onun :'Allah rahatlık versin ,beyim ' sözüne sinirli bir tebessümle mukabele ederdi."
Sayfa 56Kitabı okudu
·
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.