Nede güzel saçları vardı siyah gibi gece
Huzurda eklerdi baktıkça
Temiz kalmış tı ruhu hissederdim yandıkça
Sever di kitapları okudukça
Konuşmaz dı fazlaca
Yaşardı hayatı bir anlam kattıkça
Asil di kibar ve naif biriyidi
Onu andıkça
Yıldızlara sarılır
Karanlık ta kaldıkça
Düşünür dertlenir derdi ile kederlenir
Hüzne sardıkça
Bir çocuk gibi de eğlenirdi
Gülmez güldürür üzmez üzülürdü
Böylede garip biriydi
...... Ama en çok neydi biliyor musun
Biraz ben yok yok eksik kalmasın
Biraz kalbimden biraz ruhumdan
Buda onu anlatmaya yetmez
En iyisi bir dörtlük
Bir yolcuydu bir akşam ruhuma düşen
Bir sevdaydı kalbime inen
Bir huzurdu sanki dünyama binen
Bir güzel di kâinata düşen.......