Başkarakterimiz Adalet 29 yaşında, yaşamayı pek sevmese de gençliğinin baharında bir kadın. Fakat bir gün yaşamakla, hayatla ilgili düşüncelerini değiştiren bir şey oluyor… Ölümcül bir hastalığa yakalanıyor Adalet. Hastalığın pençesinde, hastane odalarında cebelleşirken derin düşüncelere dalan ve içindeki bitmek tükenmek bilmeyen suçluluk duygusunun kaynağına inmeye çalışan adalet sonunda onu buluyor. Çocukken oyuncağını aldığı o zavallı çocuğun, Mahsunun peşine düşüyor. İlk günahının telafisini yapmadan içinin rahat etmeyeceğini ve bu suçluluk duygusundan kurtulamayacağını bildiğinden, Hülya’yı da yanına alıp Mahsun’u bulma ümidiyle düşüyor yollara. Hülya, Adaletin en yakın arkadaşı, can dostu, sırdaşı. Fakat bu suçluluk ipinin harlı ateşi onu da yakıyor. Bir de Sadi Seber var elbette Adalet’in yol arkadaşı. Hülya’dan sonra git diyemediği tek kişi. Adalet’in belki de yıllar sonra hayatına aldığı tek insan. Her ne kadar kendini geri çekse de… Nermin Yıldırım’ın okuduğum ilk kitabıydı Dokunmadan. Dili öyle akıcı, öyle güzeldi ki doyamadım okumaya. Kitabın akışı geçmiş ve şimdiki zaman arasında tatlı tatlı geziniyor. Her şey yavaş yavaş su yüzüne çıkıyor. Başlarda kızdığım Adalet’e geçmişi öğrendikçe merhametle yaklaşmaya onu anlamaya başladım. Neden bu hayatı kimseye dokunmadan, temas etmeden yaşadığını, gözlerini neden kapattığını, kulaklarını neden bazı şeylere tıkadığını anladım. Sizce Adalet bu suçluluk duygusundan kurtulabilecek mi ? Kimseye dokunmadan yaşayıp gittiği hayatının seyrini değiştirebilecek mi ? Sevgili arkadaşı Hülya’ya ne olacak ? Sadi Seber’in sırları çözülecek mi ? Tüm bu sorularla sizi baş başa bırakıp uzaklaşıyorum. Umarım meraklandırmaya yetmiştir kitap bittiğinde tokat yemiş gibiydim. Beni çok şaşırtan bir sonu vardı. Eminim ki sizlerde de öyle olacak. Kesinlikle okunmaya değer bir eser. •

DokunmadanNermin Yıldırım · Hep Kitap · 20175,8bin okunma

·

837 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tuğba