Şöyle bir sirkelenip yaşadığımız hayatı, nefes aldığımız dünyayı sorgulayacağımiz bir okumanın beklediği kitap Kuklacı..
O anne karnındayken babasindan şiddet görmeye, hatta annesinin gördüğü şiddetten bir bacağı engelli olarak hayata bir sıfır yenik başlamış. Annenin de kötü kadın olarak namı bilinir...
Babasının şiddetleri her daim devam eder ve bu şiddet Kuklac'ının her geçen gün o çocuk ruhunda derin yaralar açar.
Geçmiş ile bugün arasında geçen zaman diliminde belleksiz bir baba ile hayatını sorgularken ruhunda açılan o yaraların kanamaya başlaması onu baba katili olmaya kadar götürür. Zaten yaşadığı adada kendi gibi "horların" dışında kimseyle sağlıklı bir iletişimide yoktur.
Yinede hayalinde horların olmadığı, kralların bulunmadığı herkesin eşit şartlarda yaşadığı adaya gitmek vardır.
Bu hayalini gerçekleştirmek adaya gitme isteği halkı uyandırma korkusuyla uygun bulunmayıp onu idam sehpasına kadar götürür. O delidir,sağlıklı düşünemez çünkü...
Idam sehpasının kuklacı tarafından kendi elleriyle devleti erkana yapması ayrı bir ironiydi benim için.
Delimiydi gerçekten, aklı ona oyunmu oynuyordu, âşıkmiydi sahiden yoksa sandığı şey aşkmıydı...
Vurucu finaliyle velhasıl kelam kendimize bile itiraf edemediğimiz maskelerimiz yokmu, başka birilerinin eline verdiğimiz iplerimiz varmı diye dönüp kendimizi sorgulatan kitaplardan biriydi benim için..
emre timur
·
104 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.