Özlüyorum, gün geçtikçe daha fazla özlüyorum. Ekrandan dokunuyorum bazen dudaklarına, gözlerine, saçlarına. Ona dokunabildiğim zamanlar bir mucizeymiş, gerçekleşmiş, bitmiş ve bir daha asla tekrarlanmayacak bir mucizeymiş gibi artık. Keşke dokunmayı da biriktirebilseydik, ama öyle olmuyor. Özlemek ise birikiyor, çok birikiyor, hiç durmadan birikiyor hem de.
·
44 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.