Merhabalar Kaybedilen ve özlenen kişilerin ruhları her zaman yanınızda olur. Peki bu ruh kendinizin ki ise yanınızda kim olur? Yılları insanların hayalini küçümsemekle geçer Artuç'un. Bu onu bitirir ve ruhunu kaybettirir ve asla kişiliğini bulamadığı bir köşeye koyar. Fazla dışarıya çıkmayı sevmeyen Artuç, sadece geceleri uzun yürüyüşler için dışarıya çıkar. Kendini ve düşüncelerini dinleyerek sokaklara dalar. Ailesinden kalan eski bir evde, başkasından kazandığı üç beş kuruş parayla hayattadır. Kendine ait olduğunu ve her zaman ait olacağını düşündüğü kitapları bölük pörçük olsada ona biraz güç verir. Gergin düşünceleriyle kavgasını bir kapı tıklama sesi bozar. Ama kapıyı açtığında kimse yoktur. Etrafına şöyle bir baktığında eski bir zarf görür ve açar. Ve beni kendini unutturma. Eski dostun Umut yazıyordur. İlk başlarda anlamlandıramadığı bu mektubun yalnışlıkla kendisine gelmiş olacağı düşüncesiyle tekrar zarfa bakar ama zarf Artuç'a dır. Fakat Umut'un kim olduğunu hatırlayamaz. Zihnindeki karmaşıklığın ve bunca yıldır kendisini dibe çeken bunalımın sebeplerini düşünür hep. Bir zaman sonra sürekli değişen bir ruh alemi içine saplanıp kalır ve hep içinde bir yerlerde hatırlayamadığı birisinin olduğunu düşünür. Zihninde sıkışmış, ruhuna ıstırap veren bu kişiyi bulmak için herseyden vazgeçmeyi göze alır. Rüya ile başlayan kitap bölümleri okuyucuya yaşam ile ölüm arasındaki döngü hakkında düşünmeye zorluyor. Kitabımızın diğer kahramanı ise Efsa. Herbir fiziksel özelliği doğa unsurlarını betimler nitelikte. Efsa Artuç'un aradığı huzur kaynağı olabilir mi? Bu kitap içerisinde derin metaforlar barındıran, düşünmeye sevk eden bir eser. Başlarda biraz monoton gitsede kitap ilerledikçe acayip düşüncelere dalıyorsunuz. Sevdiğim bir kalem oldu. TAVSİYEDİR Sonsuz huzur sondadır, son ise sende...

Düş ÇıkmazıFurkan Bartan · Kutlu Yayınevi · 20236 okunma

·

28 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

MEHTAP İNAL