Nâzım cehennemin bütün cezalarını çekmeye mahkum edilmişti. Mahkemesi bir savaş gemisine görülmüştü. Bana anlatılanlara göre, önce gemi güvertesinde neredeyse kendinden geçene kadar bir aşağı bir yukarı yürütülmüş, sonra da içi yarım metre yüksekliğinde insan dışkısı dolu bir hela çukuruna sokulmuştu. Benim şair dostum neredeyse bayılmak üzereydi. O dayanılmaz koku bütün duygularını yok etmişti. Fakat sonra kendi kendine demişti ki: " Tepemde bir yerde cellatlarım beni seyrediyor, kendimden geçip bu pisliğin içinde yok olmamı bekliyorlar, benim sonum onlar için büyük bir sevinç olacak." Ve bütün gururuyla yeniden gücüne kavuşmuştu. Şarkı söylemeye başlamıştı. Önce yavaş yavaş, alçak sesle, sonra yüksek sesle, haykıra haykıra. O anda aklına gelen bütün şarkıları, bütün aşk şiirlerini, kendi şiirlerini, köylülerin güzellemelerini, halkının savaş marşlarını, her şeyin şarkısını... Böylece dışkıya ve o dayanılmaz ıstıraba karşı zafer elde etmişti.
Sayfa 203Kitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.