Bir süredir düzenli olarak her ay bir Murat Gülsoy eseri okuyorum ve inanın her ay başka bir yazar okuyormuş hissine kapılıyorum. Bu düzenli okumaları gerçekleştirirken eserleri rast gele seçiyorum ve her defasında yazarın hayal gücüne hayran oluyorum.
Ve Ateş Bizi Tüketiyor ise Gülsoy'un en sevdiğim eserlerinden biri oldu. Hem kurgusu çok etkileyici hem de içerisindeki hikaye. Daha evvel okuduysanız eğer yazarın Nisyan adlı eserini hatırlayabilirsiniz. Bu eserde de kendini arayan ancak kendini aradığının farkında olmayan alzheimer hastası yaşlı bir ağır ceza hakimine eşlik ediyorsunuz. Karaktere eşlik ederken yine eğer okuduysanız aklınıza Ben Ruhi Bey Nasılım? da gelebilir.
Yaratıcılık yönünden oldukça zengin bir eser olmasının yanı sıra yazarın dilinin sadeliği de romanın son derece sahici ve kolay okunur olmasını sağlamış. Son olarak eserin sonu da abartıdan ve yaşananları dramatik bir hale sokmaktan uzak olduğu için çok sevdim. Çünkü okurken de sürekli acaba bu hikayenin sonu nereye varacak diye düşünüyordum. Duygu olarak da okuru etkileyecek güçte olduğunu belirterek yazının sonuna gelmek istiyorum.
Herkese keyifli okumalar dilerim.