Ne garip, kendinden yakınan yakınabilen insanlar ne anlaşılmazdır. Sevgili dostum! Sana söz veriyorum; artık kendime çekidüzen vereceğim. Her zaman yaptığım gibi, kederlerimi her zerresine varıncaya dek çekip durmayacağım. Ve geçmiş, benim için anılarda kalacak.
Evet dostum, kuşkusuz sen haklısın. Eğer insanlar sürekli geçmişteki acıları canlandırmak uğruna bu denli çaba harcayacaklarına, -Neden böyle olduklarını Tanrı bilir- hallerinden memnun olsalar, kayıtsız bir şimdiye katlansalardı, çektikleri acı daha az olurdu.
Sayfa 5 - 4 Mayıs 1771Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.