Gönderi

Ama şimdi, sevgili dostum, karşıda durup dudak şapırdatan bu ölüme el sallayamazsın. Bu ölüm, ölümlerin en sinsisi, en çirkini! Sen, son nefesini verirken burnunun dibine bir demet çiçek uzatacak denli iki yüzlü. Bu çiçek, tam da şunun için: evler, sokaklar, insanlar, bir köy, bir parçacık orman, bir şehir, arabalar, at arabaları, bisikletler, yenice ütülenmiş temiz bir gömlek, bir şişe bira, bir kadın, bir yatak, penceresi perdeli, mobilyalı bir göz odacık ve küçük çocuklar...
Sayfa 263Kitabı okudu
·
124 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.