Ona bir gün çekinerek : "Niçin dayı, niçin kimseyi sevmiyorsun?" diye sordum. "Aslında bazen durup düşünüyorum ve sevmek istiyorum. Lakin ne kadar çabalarsam çabalayayım insanlarda sevilecek bir şey bulamıyorum. Çünkü her birinin derisi altına saklı kirli kanı, kara safrayı ve pis balgamı görebiliyorum. İnsan vahşilik göğü altında; içinde kıskançlık nehirleri çağlayan, düzenbazlık ağaçları yetişen ve riya dağları yükselen kemikten bir şehirdir. Söyle şimdi, böylesi bir mahluk nasıl sevilebilir?" demişti.
Sayfa 262 - Ketebe YayınlarıKitabı okudu
·
22 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.