Gönderi

Adnan haklıydı. Derdim kendimleydi. Üstelik bu derdi omuzlayacak cesaretim de yoktu. Her gün dertlerimin çamurundan bir heykel yapıyor, sonra da o heykeli bir başkasının ruh meydanına dikiyordum. "Vazoyu ben kırmadım, Miki kırdı," diyen çocuktan tek farkım, onun kadar masum olmamamdı. Didem haklıydı. Ne haber / ne olsun / senden ne haber basitliğindeki hayatımı Camus pardösüsü giymiş gizemli bir karakter gibi yaşamaya çalışıyordum. Bir oyun sahneye koymak istemiştim ama kendi oyunumu seyredecek yüreğim yoktu.
Sayfa 158 - Can YayınlarıKitabı okudu
·
60 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.