Hindistan’a mutlaka peygamberler gönderilmiş olduğuna inanan Sirhindî, bazı yerlerde nübüvvet nûrunun bir zamanlar meşaleler gibi parladığının hâlâ fark edilmekte olduğunu söyler. Ona göre bu peygamberlerden bir kısmının hiç ümmeti yoktu; diğerlerinin ise mütevazı sayıda takipçileri olmakla birlikte hiçbiri bir ümmet oluşturmak için gerekli asgarî sayı olan dörde ulaşamamıştır. Bununla beraber Hindistan’da küfrün önde gelenlerinin sahip olduğu ilâhî öz ve onun aşkınlığı hakkında her ne bilgi varsa, aslında nübüvvet nurlarının kaynağından beslenmiştir: çünkü “bu lanetlilerin topla ve kör akılları” böyle bir ilme ulaşmaktan âcizdir.
Sayfa 551Kitabı okudu
4 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.