Aslında seneler önce unutmuş olduğum çocukluğum aklıma geldi... Çok küçükken içimden düşünürken sanki içimdeki bir kuş konuşuyor gibi olurdum. İnsanların o kuşu duyabildiğini sanırdım.Gün geldi o Küçük kuşu gökyüzüne bıraktım başka bir çocuğun iç sesi olsun diye. Bİr cocugun gözünden hayata bakmak inanın arkadaşlar çocukluğuma götürdü beni... Belki bir portakal ağacım yoktu... Ama anılarımı dertlerimi paylaştığım ağaçlarım vardı... Şimdi o ağaçların yerinde binalar apartmanlar doluştu... Kitabı okurken kalbimde Nedensiz bir ızdırap oluştu. Belki de bizler büyüdük hayat yüzünü gösterdi. Beni alıp çocukluğuma götürdüğü için bu kitabı çok sevdim. İçindeki küçüğü öldürenler... Bu kitabı muhakkak okuyunuz...