1893’ten beri, yaklaşık otuz dünya dininden yüzlerce ruhani lider,
dinler arası diyaloğu sağlamak adına birkaç yıl arayla farklı
bir yerde toplanıyordu. Bir hafta süren bu toplantılara katılanlar;
nüfuzlu Hıristiyan rahipler, Yahudi hahamlar, Müslüman mollalar,
Hindu pujari’ler, Budist bhikkhu’lar, Jain’ler, Sihler ve diğerlerinden oluşuyordu.
Parlamentonun açıkladığı üzere hedefi, “dünya dinleri arasındaki
ahengi güçlendirmek, farklı inanışlar arasında köprü kurmak
ve tüm inançların kesişimini kucaklamak”tı.
Kirsch bunu nafile bir uğraş olarak görse de içinden, onurlu bir çaba, diye geçirdi. Ona göre tüm bunlar, bir dolu eski hikâye, fabl ve mit arasındaki
uyum noktalarını bulmak adına yapılan anlamsız bir arayıştı.