Sonunda bitti diyebileceğim, neredeyse zorla okuduğum bir kitap oldu maalesef. Kinyas ve Kayra isminde iki adamın iç dünyalarını anlatıyor eserimiz. Ama, Yarabbim, yani bir insanın kendisine yönelik bu kadar aman ben şöyle kötüyüm, yok ben bir hiçim, dünyada benden başkası bu şekilde hissedemez falan olayları ne bileyim çok yapay. Bittabi her insan apayrı bir dünya, kimse onun gibi olamaz. Burda bahsettiğim kendini, hele de nedensiz şekilde sadece hayal ederek, bu kadar küçük düşürmesi... Bilemiyorum belki bu bir hastalıktır. İnsanların hislerine karşı da asla salakça demek olmaz ama bana biraz yapay geliyor sadece. Neredeyse her satırda da bunları tekrarlamak artırıyor bunu.
Ama tabi ki kitaptan aldığım ders, hayatı ne olursa olsun bırakmamak, oldu. Belki de sadece zayıf ve güçlü insan tipini okuduk.
Çok okunması gereken ahım şahım bir kitap olduğunu düşünmüyorum. Vakit varsa okunabilir nitelikte.