Clarissa vazgeçti. Yıllarca yalnız kalacağını düşündü. Susması gerekecekti, her zaman. Ne ağabeyine ne de babasına açılabilirdi. Her yerde yalnızdı, her yerdr sırrıyla yapayalnızdı. Ağabeyine sarıldı. İlk kez içinden gelmeden sarıldı ona. Burada önem verdiği hiç kimse yoktu; ne babası, ne ağabeyi, ne evi ne de vatanı. Her şey ona karşıydı. Babası oğluna sarıldı. Clarissa anlamıştı: Ağabeyi ölüme gidiyordu. Yine de onu düşünmüyordu, aklı diğerindeydi, her şeyi olan diğerinde.
Sayfa 95
·
58 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.