Gönderi

DÜŞ'LE GERÇEK ARASINDA Durup durup seninle karşılaşıyorum her yerde, Karşıma çıkıyorsun her köşebaşında sen... Kimi gün parklarda, kimi gün sokaklarda, caddelerde Gözgöze geliyoruz, saatlerce bir şey söylemeden... Hiç değişmemiş diyorum içimden, ne güzel! İşte yine o! Yine mahzun, yine dalgın, yine ürkek! Hadi gel diyor dudakları, Özledim, hadi gel. Biliyorum oysa; uzatsam ellerimi, gidecek... Bu bir aldanış mı? Yoksa var oluş mu yeniden? Söyle bir son mu? Bir başlangıç mı? Bir dönüş mü? Ne oldu o güzelim zamanlara ansızın uçup giden? Hadi uyandır beni, söyle; gördüğüm zamansız bir düş mü? Hadi git, uzaklaş, yokluğuna inandır beni gerçekten. Yoruldum, her bulduğum yerde seni kaybetmekten.

YARINA DOĞRU Sen şimdi yanımdasın ya; Belkide yarın olmıyacaksın! Nasıl geçip gittiğini yılların Bilmiyeceksin, anlamıyacaksın. Biliyorum yarınlar kötü, Mutluluğum tez bitecek. Baksana nasıl kemiriyor zamanları. Minicik bir böcek! Sen şimdi beni seviyorsun-ya; Yarın sevmiyeceksin bilirim. Oysaki ben yarınsız sevdim seni, Pişman değilim. Dinlediğim ellerinin şarkısıdır; Odur şakıyan avuçlarımda, Duydum kaç geceler sıcaklığını Üşümüş parmakuçlarımda. Ben şimdi sana şiirler yazıyorum ya; Bakarsın unutulur giderim yarın. Umudum şiirim, sevgim, neyim varsa; Erir içinde geçen zamanların.

GÖZLERİM, GÖZLERİNDE Hep böyle çocuksu mu bakar senin gözlerin? Hep böyle içinde bir uzak ışık mı yanar? Bakışlarında beni dinlendiren bir şey var; Kıyısındaymış gibi en sakin denizlerin... Bir yelkenliyim şimdi ben senin limanında; Fırtınalardan geldim sende dinleniyorum. Bu huzur, bu sessizlik hiç bitmesin diyorum; En eşsiz dakikalar sürsün senin yanında... Hiç yumma gözlerini, ışığın eksilmesin, Gündüzüm, aydınlığım, ipekböceğim benim! Güz bahçemde açılmış o son çiçeğim benim! Yorgun kalbim seninle elem nedir bilmesin; Ayırma gözlerimden çocuksu gözlerini, O sâkin, o yalansız, o. kuytu gözlerini.

AŞIKSIZ (...) Ne vardı onda bilmem beni bağlayan? Kapanın ne olur, bir daha açılmayın, Ey gözlerim, aşksızlığıma ağlayan! Bitsin artık bu günler, bu sefil geceler, Al, uyut beni göğsünde ey anne toprak! En korkuncu ölümlerin aşksız yaşamak.

UNUTAMAMAK Sen bilemezsin, paslı bir hançerdir yalnızlık, Gelir, en can alacak yerimden vurur. Sen bilemezsin, gecenin en uzak bir saatinde Bir böcek nasıl girer beynime, kımıldar durur? Sen bilemezsin, çaresizlik nasıl boğar insanı? Yaşamak bir yerde nasıl çekilmez olur? Tutunacak bir dal aramaktan, koşmaktan, özlemekte El yorulur, ayak yorulur, yürek yorulur... Sen bilemezsin bu türlüsünü ölümün, Bilemezsin, bir tek kibritin cılız aleviyle, Benzine bulanmış bir insan nasıl tutuşur? Bu belki sevmektir bir yerde, belki unutamamak, Bu, kişinin kendi içinde eriyip, yok olmasıdır, Bilmesen de; anlamağa çalış biraz, ne olur.

SENSİZ OLMAK Nerde o denizim benim, lekesiz gökyüzüm? Hani o içtikçe susuzluğumu artıran çeşme? Kim götürdü bakışlarımı, ne oldu gözlerime? Hani benim ellerim, ayaklarım, saçlarım, yüzüm? Bu ben değilim besbelli, bu bir başkası! Gözlerim yabancı bakıyor gözlerime aynadan. O kim? Böyle durup durup beni aldatan? Besbelli bir oyuna gelmişim açıkçası... Birini sevmişim besbelli, beni koyup gitmiş, Ondan simdi aradığım hep o, hep ben! O ikisi kırmış beni, yıkmış, incitmiş. Şimdi bilmediğim bir şarkı her yerde söylenen; Sevinçten, mutluluktan, sevgiden uzak... Ne acı! Senin olmak, sende olmak, sensiz olmak!

ERKEKLER DE AĞLAR Kederler vardır yağlı bir ilmek gibi Dolanır boynumuza kör gecelerde. Bir boşlukta durmadan sallanır insan Ki ağlamak son çâredir o yerde. Gözyaşı... O ilk isyanı çocukluğumuzun Bir nehrin yatağından ilk taşması, Yaşamak, sele boğulması arzuların Ve nehrin sonunda bir denize karışması. Ölür zamanla analar, dostlar, sevgililer Bir yürek ne kadar dayanır bu özleme? Çalgılar çalmaz olur, şarkılar biter. O yer son çizgidir erkekte direnmenin, Son gülüş de uçar gider dudaklarından Bir damla yaş süzülür solgun yanaklarından.

SERENAD Senden başka kimse bilmesin istiyorum; Gözlerimin nasıl aşka çağırdını, Bakışlarımın nasıl gel diye haykırdığını, Gözlerimden, belli oluyor seni sevdiğim... Ellerimin aradığı ellerindir geceler boyu. Mümkün değil, bu sevgiyi bıçaklıyamam ki! Ne yapsam, dolmuşum artık, saklıyamam ki! Ellerimden belli oluyor seni sevdiğim... Nasıl bekliyorum özlemle, görüyor musun? El ayak çekilsin, sonsuz bir gecel gel, Tarama saçlarını, öylece gel. Duduklarımdan belli oluyor seni sevdiğim... Başka yangınlara benzemez bu yangın, sönmez, Bir şey var her yerimi tutuşturan, yakan, Bu sensizlikte sebil çeşmeler misāli akan Gözyaşlarımdan belli oluyor seni sevdiğim Sevgilerin en ölmezini sana sakladım, gel! Şimdi denizler en mavi, ormanlar en yeşil. Seninle olayım da dünya umurumda değil! Dinle; kalbimin vuruşundan belli oluyor seni sevdiğim..

ÇAĞIRMA BENİ Bu kadar yürekten çağırma beni, Bir gece ansızın gelebilirim... Beni bekliyorsan, uyumamışsan; Sevinçten kapında ölebilirim. Belki de hayata yeni başlarım İçimde küllenen kor alevlenir. Bakarsın, hiç gitmem, kölen olurum Belki de seversin beni, kim bilir? Kal dersen, dağlarca severim seni Bir deniz olurum ayaklarında. Aşk bu, özleyiş bu, hiç belli olmaz Kalbim duruverir dudaklarında. Ya da unuturum kim olduğumu, Hatırlamam belki adımı bile. Belki de çıldırır, deli olurum Sana kavuşmanın heyecanile. Aşk bu, bilinir mi nereye varır? Ne durdurur özleyeni, seveni? Bakarsın ansızın gelebilirim Bu kadar yürekten çağırma beni.