UNUTAMAMAK
Sen bilemezsin, paslı bir hançerdir yalnızlık, Gelir, en can alacak yerimden vurur.
Sen bilemezsin, gecenin en uzak bir saatinde Bir böcek nasıl girer beynime, kımıldar durur?
Sen bilemezsin, çaresizlik nasıl boğar insanı? Yaşamak bir yerde nasıl çekilmez olur? Tutunacak bir dal aramaktan, koşmaktan, özlemekte El yorulur, ayak yorulur, yürek yorulur...
Sen bilemezsin bu türlüsünü ölümün, Bilemezsin, bir tek kibritin cılız aleviyle, Benzine bulanmış bir insan nasıl tutuşur?
Bu belki sevmektir bir yerde, belki unutamamak, Bu, kişinin kendi içinde eriyip, yok olmasıdır, Bilmesen de; anlamağa çalış biraz, ne olur.