Birden farkına varmıştım ki, bizler, savaşçılar, martaval atmaya kalktığımızda kabaca geçici ve sınırlı bir düzlemde kalıyorduk. O ise, güzelim, sonsuzluk boyutunda çalışıyordu. Claude Lorrain’e* kulak kesilmekte yarar var, bir tablonun ön planları her zaman iğrençtir, sanat da, bir yapıtın değerinin daima uzaklarda, anlaşılmazlıkta, suçüstü yakalanmış bir düş olan, insanın biricik aşkı olan yalanın gizlendiği yerde aranmasını emreder. Bizim bu sefil doğamızı dikkate almasını bilen bir kadın, kolaylıkla bizim bir tanemiz, vazgeçilmez ve mutlak umudumuz oluverir. Biz, dizinin dibinde, o yalancı varoluş nedenimizi ayakta tutmasını bekleriz ondan, o ise bu arada, bu sihirli işlevi yerine getirme sürecinde bir yandan da rahatlıkla hayatını kazanabilir, gani gani. Musyne de bundan geri kalmıyordu, içgüdüsel olarak.
* Claude Gelée (Lorrain): Çoğu kez arka planlara ağırlık veren manzara resimleri ve desenleriyle ünlü XVII. yüzyıl Fransız ressamı.
Sayfa 101Kitabı okuyor
·
18 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.