MEH Kitabın 720 sayfa olmasının tek nedeni tekrarlanan diyaloglar ve olaylar. Belli başlı birkaç olay dışında o kadar hiçbir şey olmuyor ki ne tam anlamıyla duygusunu alabildim ne de bir karakter gelişimi görebildim. Shannon sürekli düşüyor... Hem de çamurun ve suyun içine... Şaka yapmıyorum en az 3 kez falan yaşandı bu. 2 kez de malum yerde duş almak zorunda kaldı. Mini mini bir kızımız ve dev erkomuz (klişe alert!!) birbirlerine çok aşıklar ama kızımız babası tarafından gördüğü şiddet ve eski okullarında gördüğü zorbalıklar yüzünden kimseye güvenemiyor. Dallama erkomuz da rugby sporuyla kafayı bozmuş, profesyonellik uğruna acıdan ölürken bile ben iyiyim ya bir şey yok diye geziyor. Çok tuhaf bir ikili gibi geliyor kulağa değil mi? Öyleler... Aralarındaki en düzgün konuşma birbirlerine bu tarz özgüvensizliklerinden bahsetmeleri. Onun dışında kitapta geçen bütün diyaloglar ya komik olsun diye uğraşılmış ama tam becerilememiş ya da belli başlı kamu spotları vermekten öteye gidememiş. Bana kalırsa vaktinize değecek bir kitap değil. Benim de değmedi açıkçası. Şiddet sahnelerinin yazılma şeklini de oldukça duygusuz ve yüzeysel buldum. Herkes kitabı okurken ağladığını söylüyordu ama mimik oynamadı bende. Gerçekten ağlayacağınız bir kitap okumak istiyorsanız A Little Life okuyun ve gözyaşınıza değsin. Ps: ikinci kitabı da varmış sanırım. Sırf Shannon'un babasına ne olacağını merak ettiğim için onu da okur yorumlarım bir ara. İ

On Üç’ü BağlamakChloe Walsh · Martı Yayınları · 2024432 okunma

·

38 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

GizemU