İyi tarafıyla herkesi seversin.
“İyi tarafıyla herkesi seversin. Önemli olan kötü yanlarıyla da birini sevebilmektir. Her saflığın, içinde deliliği barındırdığı gibi canavarlar da hüzünlüdür.”
“Canavarlar, sevilmeyi keşfettiklerinde canavar olmayı belki bırakırlar.”
“Belki,” dedi gülümseyerek. “Belki de bırakmazlar. Ama fark etmez, seni sadece saçların kusursuz olduğunda veya öyle olduğu için değil, çok zeki olduğun için değil, kimseyle ilgilenmediğin için değil, diğerleri gibi olmadığın için değil, diğer bir sürü saçmalık için değil ve bir gün değişeceğini umarak değil, olduğun hâlinle seviyorum. Saklanmak ya da kaçmak zorunda değilsin; kendine hiç bakmıyorsun, ne kadar muhteşem olduğunu göremiyorsun, yaptığın her şey sana yanlış gibi geliyor; madem kendine güveniyorsun, madem unuttun, o zaman bunun peşinden gelmesine izin verme.”
“Deniyorum. Kasırgadan kaçmayı deniyorum ama karşıma çıkıp duruyor.”
“Seni korumama izin ver en azından.”
“Olmaz. Ne zaman geri gelse hep etrafımdakileri alıp götürdü. Bana bir şey olmadı, ben hep hayatta kaldım ama etrafımdaki insanlara bak.”
“Senin suçun değil.”
“Belki öyle,” dedim. “Belki de değil.”
Sayfa 220 - Martı yayınları, Nazlı, Ezel.Kitabı okudu
·
45 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.