Lidya.
Bir kalp ağrısıydı adı.
Bana öldüğümü fısıldayan...
"Kutay Harmanlı," diye mırıldandım adımı. Sırtımı onun adının yazılı olduğu kirli duvara yasladım ve bakışlarımı sağımdaki güneş ışığı sızan, camları kırık, ahşap pencerelerime çevirdim. Baktığım şey gün batımı değildi hålbuki, pencerelerimin üzerindeki duvarda asılan kancaya takılı o urgandı.
Usul usul eğdim başımı. "Bir şizofreni hastası... Odasındaki daktiloyla kendi hikâyesinin sonunu kendisi yazdı."
Sayfa 424 - Ephesus YayınlarıKitabı okudu
·
46 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.