Ne zaman gri adamlar olduk biz böyle.
Hangi savaşlar içimizdeki vicdani katletti.
Kazanabilirmiyim kumarda gözlerini,
Merak ediyorum hangi şiirden ölücem bu defa.
Ve onlar sevdasını söyleyemeden inancını yitirenler,
Gibi mağrur, gibi kardelen, gibi yalnız bir çocuk.
Minesi çatlamış bir diş ağrısı bu sevdam,
En sert rüzgar ayaz gibi nefesimi kesti
Tam da bugün fırtınaya tutulmak istedim,
Doğunun en sadık memleketi Bağdat'ı sevdim,
Oğuzun en hırçın ordularını,
Cengiz hanin fırtına süvarilerinin tam da arkasında,
Ufuğu izledim ,savaşmadım vicdan azabı gibi.
Timur'un aksak ayağıydım can havliyle koşan,
Tufan oldum, şahin oldum.
Bir hikayede figüran olmaya gitmiştim sanirim.
Bir türlü dönemedim.
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.