Insanlar beni anlamıyor, ben de onları anlamıyorum. .
Sanırım birkaç aydır Zweig okumuyordum. Nasıl okumadan durdum onu da anlamış değilim ya!! Öyle seviyorum ki bunu kelimeler ile ifade edemem. Bu adamın kalemi MUNTAZAM!!!
.
.
Bu kitabında 5 öyküye yer vermiş. Kitabın adını alan Ay Işığı Sokağı öyküsünde, insanların marazi hayatlarına dalan bir gezgini ele almış. Ve bir de saplantılı bir adam. Bu öyküyü pek sevdim diyemem.
.
.
Leporellada, patronuna kölece bağlılığı yüzünden korkunç bir eyleme sürüklenen kadını ele almış. Patronunu adeta tanrı olarak görüyor..
.
.
Nişan, güzeldi. Albayın haline uzulmedim desem yalan olur.
.
Leman Gölü Kıyısında Olay, bu öykü en sevdiğimdi. Rus savaş esirinin haline çokta üzüldüm.
.
.
Avare de ise liseye giden bir gencin öğretmeninin otoritesine karşı çıkışı ele alınmış.
.
.
Öyküler güzel olmasına güzeldi ama hep yarım olarak kalmış. Evet baş kahramanlarını intihara sürüklemiş hep bir buhran, acı var ama sonrasını da merak ediyor insan. Yine de çok beğendim.