Okul baskısı arttıkça kitap okumanın yavaşlayacağını düşünüyordum fakat bir süre sonra baktım ki dersler bitsin de köşeme çekilip biraz sayfa karıştırayım diyodum. "Üç"e başlamadan önce biraz eleştirilerine bakmıştım. Akıcı olmaması ve okumanın zor olduğuna dair yorumlara kulak asmamaya çalıştım fakat insan ister istemez etkileniyor. Fakat kitabı okumaya başladıktan sonra bu etki yavaş yavaş kayboldu. Benim için ilk sayfalarda yaşadığım zorluk tamamen bu eserden önce Malerman'ın "Kafes" adlı romanını okumamdan kaynaklandı. Sarah Lotz'un anlatımı beni ne kadar içine çekerse çeksin, "Kafes" beni o kadar sürüklemişti ki hikayesinin içine, hala üstümden atmayı beceremediğim bir etki bıraktı bende. Lotz, bu kitabında, roman içinde roman şeklinde yol izlemeye çalışmış ve okuyucuların genelinin aksine ben bu tarzı faydalı ve etkileyici buldum. Çünkü, anlatılmak istenen olayın birden çok kahramanı ve onlarca şahidi olduğundan başka türlü anlatılsaydı bende bu etkiyi bırakır mıydı emin değilim. Merak uyandıran büyük son ise biraz okuyucuya bırakılmış. Anlatılan olayın üzerinde dönen teoriler kitap boyunca size aktarılıyor ve son sayfalarda siz en çok hangisini inandırıcı bulduysanız ona inanmayı seçiyorsunuz, ki bence bu en ideal son. İşin özü; "Üç" anlatmak istediği olayı farklı bir tarzda anlatmayı seçtiği için her kesime hitap etmeyebilir, bu yüzden almadan önce kitabı detaylı bir şekilde incelemenizi öneririm. Bana sorarsanız, gerilim ve merak unsuru ön planda olan romanlardan hoşlanan herkesin kitaplığında bulundurması gereken bir eser.

ÜçSarah Lotz · Altın Kitaplar · 2014291 okunma

·

63 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Berkecan