Şu an tek yapmak istediğim şey, Orhan'ı sarıp sarmalamak. Bu kadar duygu ve düşünce yüklü bi eser... Ne desem, ne düşünsem az. Yetmez hiçbir şey Orhan'ı sevgisini anlatmaya. Alelade bir aşk öyküsü değil. Aksine hayattan, hayatımdan parçalar buldum bu dünyada. Ah Orhan! Keşke o taş atılmasaydı. Umarım Vedia bir küçük şeyler öğrenir, ders alır. Olmayın onun gibi kararsız, bencil, ruhsuz.
İnsan psikolojisi bu kadar mükemmel anlatılamazdı galiba. Peyami Safa'ya hayranlıktan öte duyulabilecek mupmuhteşem bir eser. Kesinlikle hiçbir vakit kaybetmeden okuyun ve benliğinize ait bir parçayı çıkarabilin!