Bu kitaba başlarken hiçbir beklentim yoktu, hatta beğenir miyim acaba diye biraz geri plana atmış bile olabilirim. Ama aslında arka kapak yazısını beğenerek almıştım. Neyse. Kısacası bu kadar beğeneceğimi, bu kadar bana anlamlı cümleler ve hisler bırakacağını hiç beklemiyordum ama sonuçtan memnunum tabii ki. Kitap, bir çocuğun kendini bulmasını; bir şeyleri zamanla daha iyi anlamlandırmasını, hayatı ve yaşamayı zor yoldan da olsa öğrenmesini, büyümesini konu alıyor. Hayat, bazı insanlara iyi davranmaz ve bazı insanlar o kadar şanssızdır ki, bu durumu daha çocukken yaşarlar. Böyle diyorum ama dram hikâyesi değil, yani ben öyle aman aman dram hissetmedim ama tabii ki hüzünlü bir hikâyeydi. Laurel; kısa süre önce ablası May'i kaybetmiş, annesi babası ayrı ve kendisi, babası ile yaşıyor ve yeni liseye başlıyor. May, onun için bir idoldü, abladan çok çok fazlaysıydı, koruyucusuydu... May'in nasıl öldüğünü yalnızca Lauren biliyor, bunu saklama nedeni ise oldukça trajik ve bizler bunu çok sonra öğreniyoruz. Lauren, liseye başladığında kendi kendiyle kalırken, zamanla kendisinden başka birine dönüşüp, bu hayatı böyle yaşayarak ayakta kalmaya çalışır; yeni arkadaşlar edinir, daha önce yapmadığı birçok şey yapar ve yeni duygular tadar; biz tüm bunları, İngilizce öğretmenin verdiği bir ödev olan, ölü kişilere yazılan mektuplarıyla okuyoruz. Evet, tüm hikâyeyi mektup şeklinde okuyoruz. Yazar, gerçekten çok iyi yazmış, kalemini çok beğendim ve diğer çıkacak kitaplarını da takip edeceğim. Dediğim gibi bu, kendini bulma ve büyümenin, hayatla başa çıkmanın hikâyesi... Bazen çok iyi tanıdığımızı sandığımız insanları, aslında hiç tanımıyor olabiliriz. Bazı kişileri gözümüzde çok büyütebiliriz. Ve bazen, haksız yere kendimizi öyle fazla suçlarız ki, kendi kendimize kötülük yaptığımızı fark etmeyiz. Lauren'a sarılmak istedim... Ve bu kitabı herkese tavsiye ediyorum.

Postacı Kapıyı ÇalmayacakAva Dellaira · Martı Yayınları · 20142,503 okunma

·

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Senag