Rahip Bahiyra -14-
Şam kervanı, amca Ebu Talibin,
Dağda bir çatının önünde durdu.
Burası Bahiyra adlı rahibin,
Şehirlere küskün, inziva yurdu
İsâ Peygamber’e bağlı Bahiyra…
Kuytularda, aklı fikri mâverâ…
Baktılar ki rahip kapıya çıkmış,
Yolcuları bir bir davet ediyor:
İçinizde, kuzum, yok mu acıkmış?
Buyrunuz hep birden yemeğe, diyor
Yorgundular, ezgin, susuz, açtılar;
Davete sevinçle kucak açtılar.
Yemek sona erdi, başladı sohbet,
Bahiyrada sual cevap bahane.
Geldi, derken O'na sormaya nöbet;
Halleri nasıldır, fikirleri ne?
O sadık buluttu rahibe merak;
Kervanın başında esrarlı bayrak...
Muradım, çocuğun sırtını görmek;
İzin var mı, dedi, münzevî rahip?
Ne görsün, düşünce omuzdan gömlek?
Nur çocuk, nübüvvet mührüne sahip!
Bahiyra, haberli insan, haberden;
Beklenen Resulü, bekleyenlerden...
Rahip dedi: İşte Son Kurtarıcı!
Gitmeyin, uçurum şimdi önünüz!
Kıyar O’na Şam’da Yahudi hıncı;
Malı civarlarda satıp dönünüz!
Oldu Bahiyranın istedikleri;
Başlarında bulut, döndüler geri..
Sayfa 40 - Büyük Doğu 17. Baskı 2015
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.