Hepimizin vardır bir parça kırgınlıkları, yanlış insanları ya da doğru insana geç rastlayışları. Gönül kırgınlarımızı içtenlikle döktürdüğümüz kara kaplı defterler ya da benliğimizi tüm insanlardan sakındığımızda ruhumuzu saklayıp da üzerine kilitler vurduğumuz sandıklarımız... İşte Raif Efendi de böyle bir insan. Tek bir kişi yüzünden bütün insanlığın biletini kesmiş, ruhunu sarıp sarmalayıp rafa kaldırmış güvenmek noksanı bir adam. Maria Puder, namıdiğer Kürk Mantolu Madonna, Hayatta yalnız kalmanın esas olduğunu kabullenen inanmak noksanı bir kadın. "Bütün yakınlaşmalar, bütün birleşmeler yalancıdır. İnsanlar ancak muayyen bir hadde kadar birbirlerine sokulabilirler." diyen Maria, Wansee Gölü civarlarını Raif'e göstererek Alman şairi Kleist ile sevgilisinin orada birlikte intihar ettiklerini söylememiş miydi? Ölüme bile birlikte giden bu insanlar birbirlerine daha fazla nasıl sokulabilirlerdi ki? Ve sonraki yıllarda Özdemir Asaf'ın, "Ölümü de paylaştığımız yaşamda Ortaklaşa bölüşeceğiz seninle." dizelerini duysa Maria, hala savunur muydu hayatta yalnız kalmanın esas oluşunu? Bölüşemez miydi iki insan bir hayatı acılarıyla, zorluklarıyla; yeri geldiğinde paylaşamaz mıydı ölümü bile? İçimizdeki fırtınaları o kara kaplı defterlere dökmediğimiz, "Her şeyi, her şeyi, bilhassa ruhumu hiç bulunmayacak yerlere saklamalı..." diyen Raif Efendi'ye uyup da ruhumuzu kilitli sandıklara saklamadığımız bir gün olması dileğiyle^^

Kürk Mantolu MadonnaSabahattin Ali · Yapı Kredi Yayınları · 2021315,9bin okunma

·

4 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yksl 셀아