Tezer özlü ile ilk tanışmam bu mektupları vesilesiyle oldu.Kütüphanede gezinirken kafamda bambaşka bir kitap varken bir an karsima çıktı ve "posta kutusundaki mızıka"nin etkisiyle o an mektup türüne ilgi duyup hemen rafindan çektim.Bu incecik kitap baba Tezer özlü hakkında ne çok şey öğretti beklediğimin aksine. Mektuplarda salt Tezer özlü'nün ruh hali ic dünyası üzerinde nabız tutuyoruz.O,bu mektuplari yazarken edebiyat parçalama kaygısı gütmemiş,sevgili dostu Ferid Edgü'ye hayatını yaşadıklarını tüm yalınlığı ile anlatıyor ve yillar sonra onun,belki de mahrem denilebilecek şeyleri okuyucuyla buluşturuyor. Yazarin anlatırken kullandığı dil okumanızı teşvik edecek cinsten.Sade ama okunası. Okurken Tezer özlü üzerinde geziniyoruz dedim ya ,kitap boyunca ruhu sıkılgan kendini bir yere ait hissedemeyen ve düzensiz bir hayata sahip bir insan portresi oluştu kafamda.Sürekli yer değiştirmesi ama içten içe mutlu olamamasi(benim düşüncem),ilişkileri,hastalığı...Kitaba fazlasıyla melankoli kattı.Okurken beni de bir huzursuzluk kaplamadi değil hani. Bunun yanında okumayı delice seven işini titizlikle yapmaya çalışan ve sevgili dostu Ferid ile iğneyle kuyu kazarcasina çalışmalar yaptıran bu kadının sanat edebiyat tutkusunu okudum. Kitapta bir cümlesinde" hiçbir yazar ilgimi çekmiyor her sevdiğimi okumuşum."demesinden bunu hissedebiliyoruz. Kitaba puan verme konusunda ise kafam karışık.Harika bir kitapti diyemem ama bir insanın iç dünyasına dair fikir sahibi olma anlamında hedefi vurmuş demek yeterli olur sanırım.

Her Şeyin SonundayımTezer Özlü · Sel Yayıncılık · 20132,154 okunma

·

9 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sena Ç