Momoyu okurken onu küçük kız kardeşim varsaydım sanki. Karşısına oturup beni dinlemesini, büyülü dinleme şeklini üzerimde hissetmeyi çok istedim. Bir masal kitabı nasıl olur da günümüzün gerçekliğini yansıtabilir ki? diye soranlara cevabim Momo olurdu büyük ihtimalle.. Zamanı tasarruf edeyim derken başka şeylerden tasarruf ediyoruz aslında. Mesela çocuklarımızdan, ailemizden, dostlarımızdan, daha da önemlisi kendimizden..Okullar bir bakima bugünün Çocuk Depoları.. Sokaklarda dolaşmak ve oynamak yasak çünkü trafiği engelliyorlar. Oyunlar onlara bakıcılar tarafından öğretiliyor. Daha önce bir tiyatro enkazindan hayal gucleriyle gemi yaratıp maceradan maceraya yelken acan çocuklar, şimdilerde ölümcül can sıkıntısı hastalığına yakalanmış durumdalar. Ciddi ölçüde tatminsizlik var. Sevinmeyi, hayal kurmayı ve heyecanlanmayi unuttular.Insanlar zamandan tasarruf ettikçe, zaman azalıyordu aslında. Ne zaman bir acelemiz olsa koştur koştur acele etsek, zaman da aynı hızla pesimizden koşmuyor mu? Zaman yavaş aksın isteriz o vakitler. Diğer yandan, güzel hafif dalgalı bir deniz manzarası izlerken, kuşların cıvıltılarında kendimizi dinlerken, yani zamanı yüreğimizde yaşarken zaman genişler, keyfini süreriz, öyle değil mi? Iste zamanın bu garip kısalığı uzunluğu, tamamen o saat içinde yaşanan olaylara bağlıdır. Çünkü zaman yaşamın kendisidir. Ve yaşamın yeri yürektir.

MomoMichael Ende · Pegasus Yayınları · 201765,7bin okunma

·

10 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.