İlk ve Son Bahar
Düştüğün yerden kendini kaldırmalısın elinden tutarak. Elinin soğukluğunu hissetmelisin elinle. Adımlarının izinden gitmelisin. Göz göze gelmelisin kendinle. Gözün kendine değmeli. Gözünden tüm sözler akmalı içine. Sözlerin kaybolmalı içinin karanlığında. Senden başka kimse duymamalı seni. Unutmalısın kendini hatırladıklarında. Boş vermelisin dolu almalısın. Doldurmalısın zamanı anlarla. Zaman akmalı sen durmalısın. Kaptırmamalısın kendini ona. İçindeki dinmez çığlığa kulak kesilmelisin. Kulaklıkların kapatmalı seni dışarıya. Ağlanacak haline gülmeli, susarken konuşmalı,dururken koşmalısın.Kendine. Gelmelisin kendi meçhulüne.
İlk ve son arasına sıkışmış bir bahardın sen. İçine kırıldın kimseler görmeden.
··
24 görüntüleme
Şimdi can kırıklarımızla yaşamayı öğrendik. Her nefeste acısını hissetsek de hüznümüzle mutlu olmayı şiirleri bağrımıza basmayı bir tebessümle umut etmekten vazgeçmeyerek ölüm içinde yaşamayı öğrendik.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.