''Öğleden sonra okul bitince,son çocuk da pis küçük burnunu çeke çeke gidince,eve yollanacağım yerde tepeden aşağıya pınara iner,orada yalnız başıma,sessiz kalırdım onlardan tiksinmeye.Sessiz olurdu o zaman orası,su pıtırdayarak akar gider,güneş sessizce ağaçlar arasında eğilir,ıslak,çürüyen yaprakların,yepyeni toprağın sessiz kokusu;daha çok ilkbahar başlarında,çünkü en kötü o zaman olurdu.Babamın;
''İnsanlar uzun zaman ölü kalabilmeye hazırlanmak için yaşarlar.''dediği aklıma gelirdi.''