Aslında kitabı bitireli birkaç gün oldu. Ama kendimi toplayıp yorumunu yazabilmem için biraz daha süre gerekiyordu. Şu an kendimi yorum yapmaya hazır hissediyorum.
Sevdiklerini kaybeden kişilerin yaşadıklarını anlatan kitapları pek fazla sevmem. Yani sevmemek değil de tercih etmemek desek daha doğru olur. Çünkü okurken kendimi bir anda karakterin yerine koyarak empati kurmaya başlıyorum. Sonuç ise peçetelerle dolu bir final.
Kitabı gerçekten çok beğendim. Kendimi iki kardeşin de yerine rahatça koydum ve resmen onlarla birlikte yola devam etmeye çalıştım. Sayfalar ilerledikçe büyüdüm, acım ise hala kalbimde kaldı.
Bu tür kitaplarda sayfaları çevirirken gerçekten çok zorluk çekiyorum. Benim için bu türdeki kitaplar kesinlikle çerez kitap kategorisine girmiyor, giremiyor. Ne zaman kendimi kaptırmadan okuyacağım desem yine aynı sonuca varıyorum.
Yazarın dilini beğendim. Olayları su gibi anlatışına bayıldım. Sıkıldığım bir bölüm olmadı. Yazar, konuyu muhteşem bir şekilde ele alıp her şeyi sindire sindire yazmış, okuyucuya da bu sayede daha iyi ulaşmış. Karakterler sanki sizin çevrenizden birileri gibi. Hani öyle bir benimseme ve tebessümle bu kitap okunuyor.
Bir puan kırmamın sebebi de yazarın bana attığı o tokat gibi bölüm. Elim ayağım boşaldı, ağlamayacağıma emin olduğum kitap bir anda beni gecenin bir vakti ağlatmaya başladı. Kitabı elimden bırakıp oturup ağladım. Kendime gelemeden kitabı tekrar açıp böyle bir detayı nasıl kaçırdığımı aradım ve düşündüm. Aslında bir puan değil de yaklaşık bir dört beş puan kırasım var sırf o lanet gerçek yüzünden.
Ama işte bazen bütüne önem verirken detaylar gözden kaçabiliyor. Yazar bana bunu da öğrettiği için sadece bir puan kırdım.
Ölen aile bireylerinden sonra arkada kalan çocukların anlatıldığı kitap türlerini seviyorsanız bu kitabı mutlaka okuyun. Biraz Eğer Yaşarsam (If I Stay) serisi izlenimi yaratmasını bekledim ama bu kitap ve şu an söylediğim seri gerçekten de farklılar. O seride de ağlamıştım ama bu bence tamamen benim sulu gözlü olmamdan kaynaklanıyor. Belki siz okuyunca ağlamaz, hatta etkilenmezsiniz bile. Ama gerçekten sevdiği insanları kaybeden ve yaşama tekrar tutunmaya çalışan insanların hikayeleri beni çok çok fazla etkiliyor. Tercih etmiyorum demiştim yorumun başında ama gördüğümde de okumadan duramıyorum.
Bu kitaba gerçekten bir şans vermenizi çok istiyorum. En Yakın Uzak benim asla unutamayacağım hatta geri dönüp yeniden okuyacağım bir kitap olarak başucumda duracak.
