Elimdeki kitap Aralık 2016 beşinci basım. İçinde işaretlediğim köşe yazıları sayfasına göre;
Rahime (sayfa 20),
Angelina (sayfa 41),
Flört (sayfa 64),
Saç (sayfa 65),
Sus! (sayfa 122),
Brooke (sayfa 131),
Alev (sayfa 143),
Melek (sayfa 170),
Trüban (sayfa 218),
Bettina (sayfa 227),
Çiçek (sayfa 250),
Cynthia (sayfa 260),
Dilek (sayfa 290)
Nereden yazmaya başlasam bilemedim. İlkin yukarıda paylaştığım başlıkların beni güldüren veyahut ağlatan köşe yazılarını baz alarak paylaştığımı belirteyim. Belki merak eder okumaya fırsatınız olmazsa bunlara göz atmanızı tavsiye ederim.
Hayatımda hiçbir şeyin fanatiği olmadığım için, bu tarz yaklaşımlar bana çok cazip gelmiyor. Yılmaz Özdil çok İzmirli İzmirli, anlatabildim mi bu ikilemeyle bilemedim. Fakat biz Ankaralılar İzmirlileri biraz fazla İzmir kafatasçısı buluruz. (Belki de İzmirliler kafatasçılık ederek en iyisini yapıyor, öyle olmak gerekiyor bu devirde.) Bunu bizzat hissettim kitabı okurken ama çok rahatsız ettiğini söyleyemem. Kendisi her ne kadar hükûmet karşıtı bir köşe yazarı olsa da yeri geliyor muhalefeti de itin g.tüne iliştiriveriyor.
Hukuktan adalete, ekonomiden tarıma, kadından erkeğe, okuldan eğitimsizliğe, milli bayramdan kurban bayramına, müzikten heykele... Özdil'in her konuda söyleyecek bir şeyi var. Çünkü araştırmayı seviyor, karşınıza altı boş belgelerle değil, devlet arşivlerinden okuduğu tescilli belgelerle geliyor. Gazete kupürlerini bir gazeteci olarak saklıyor, belki işine yarayacağını bildiğinden, belki bir gün işine yarar öngörüsüyle arşivinde muhafaza ediyor.
Gel gelelim kitapta sadece başarılı kadınlar değil, ülkeyi sona sürükleyen kadınların hikayeleri de mevcut. Kendi annesinden tutun da, ilk kadın canlı bombaya kadar anlatıyor.
Çerezlik kitaplardan diyebilirim. Benim için hızlı bitti.
Yılmaz Özdil'i okumak biraz ara istiyor sanırım, çünkü feci şekilde bileniyorsunuz -artık iktidara mı bilenirsiniz yoksa muhalefete mi bilemeyeceğim- velhasıl bu kadar nefret ve kin dolmak doğama aykırı olduğundan "Adam" kitabını okuma listemde biraz daha aşağılara aldım. Buradan yola çıkarak kitapta yapılan yolsuzlukları, ülkedeki adaletsizlikleri, geçmişten daha kötü oluşumuzu, ekonomimizin nasıl çöktüğünü, insanlıktan nasıl çıktığımızı görmemizin mümkün olduğunu söylemek isterim. Bunların yanı sıra İzmir'in hayvanat bahçesinde doğan ilk filimiz, Müzeyyen Senar, Sabiha Gökçen, Zübeyde Hanım gibi sizleri yeri geldi mi yüreklendirecek, dudaklarınızda ufak bir tebessüm oluşturacak köşe yazıları da mevcut.
İyi okumalar.
