“tanrıcığı”na yalvaran yavrunun tek gözyaşına değmez bu üstün ahenk! değmez, çünkü çocuğun gözyaşlarının hesabı sorulmadan kalıyor. karşılık olmalı, yoksa kutsal ahengin anlamını kavramak mümkün değil. ama neyle ödenebilir bunlar? var mı böyle bir şey? bir öç mü sadece? öcü ne yapayım ben, canavarlar cehenneme gidecekmiş; cehennem, yaptıkları kötülüğü, mahvettikleri hayatı geri getirebilir mi? sonra, cehennemle kutsal uyum nasıl bağdaşabiliyor: kimsenin ıstırap duymasını istediğim yok artık, büyük af için bağrımı açmaya hazırım. çocukların ıstırabı gerçeğin satın alınması için ödenene katıldıysa, bu gerçeğin böyle bir pahaya değmediğini şimdiden söylerim. ayrıca, bir ananın oğlunu köpeklere parçalatan zalimle kucaklaşmasını istemem ben. onu bağışlamaya hakkı yoktur! isterse, kendi hesabına bağışlar, canavara çektirdiği sonsuz analık acılarını bağışlar; ama işkence içinde ölen evladının ıstırabını bağışlamaya hakkı yoktur, çocuk kendisi bağışlasa bile!.. bağışlamaya hakkı olmadığına göre, nerede bu kutsal uyum, sorarım sana? dünyada bağışlayabilecek, bağışlama hakkına sahip tek bir insan var mı? yo, istemem ben ölümsüz uyumu, insanları sevdiğim için istemem. haksız da olsam, öcü alınmamış acılarımla, giderilmemiş hiddetimle kalmaya değişmem bunu. zaten uyuma pek yüksek bir değer biçildi, bu giriş kesemize göre değil... bu yüzden ben bileti hemen geri veriyorum. namuslu bir adamsam bunu bir an önce yapmam gerekir. ben de yapıyorum işte. tanrıyı reddetmiyorum alyoşa, sadece giriş biletini üstün saygılarımla geri veriyorum." -İvan Fyodoroviç Karamazov

Karamazov KardeşlerFyodor Dostoyevski · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202335,2bin okunma

··

13 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Promete