•Onur Özkan•: "İNSAN ÜSTÜNE TÜRKÜ": İNSAN ÜSTÜNE TÜRKÜ "Bir bayanla tartışıyoruz Konumuz: - Zamanımızın insanı? Hanımda surat bir karış, anlıyorsunuz. Ayak diriyor, sinirleniyor Ağlıyor hatta. Lafa boğuyor beni...

"Bir bayanla tartışıyoruz Konumuz: - Zamanımızın insanı? Hanımda surat bir karış, anlıyorsunuz. Ayak diriyor, sinirleniyor Ağlıyor hatta. Lafa boğuyor beni Çamur atıyor Derken başlıyor Sözcük sözcük dolu yağmaya Bir dakika diyorum, bir dakika Dinleyin beni… O, gücenmiş sözümü kesiyor: – Oh, lütfen yeter! Tiksiniyorum insan denen şeyden Layık değil sizin övgünüze. Bir yerde okumuştum Adamın biri baltayı kaptığı gibi Doğramış öz babasını Yıkanmış Sonra da Kiliseye gitmiş Ve…Hafiflemiş Dehşetle irkildim. Ağrıma gitmedi değil. Ben ki Tökezlerim Kurama gelince Kendi kendime düşündüm bir an En iyisi gözden geçirmek öyküyü Sakince Acele etmeden. Olay yeri Mugila köyü Baba üç beş kuruş koymuş Köşeye. Oğul anlamış durumu İç etmiş parayı Sonra öldürmüş babasını Aradan bir hafta, bir ay Geçmemiş Jandarma dayanmış kapıya ve…mahkeme. Mahkemede Gönlünü okşayacak değiller ya Adamı mahkum etmişler ölüme Alıp götürmüşler Caniyi Tıkmışlar deliğe İnsanlar arasına düşmüş orada Ve insan Olmuş Bilmem Mayası neden Nasıl yoğrulmuş Bilmem Ama yazgısını Kitaplardan değil Öğrenmiş bir türküden Ve anlatıp durmuş: - Bre bir hata ettik Boyladık Daracağını Bi ekmeksiz kal Sendeliyorsun Acıdan Ve bir yanlış adım sonun feci Bekle dur Kurbanlık koyun gibi Bir aşağı bir yukarı Gözlerin bıçakta Ah kötü Çok kötü Şu dünyanın düzeni: Başka türlü olabilirdi oysa.? İşte o zaman Başlarmış türküsüne Yavaştan Gözünün önünde Akıp giden hayat Ve sonra Dalarmış uykusuna Gülümseyerek… Ama koridorda Fısıltılar dolaşıyor Sonra sessizlik bir an Biri yavaşça açıyor kapıyı Birkaç kişi. Arkalarından gardiyan İçlerinden biri titrek bir sesle: - Haydi kalk! diyor. Berikiler boş gözlerle Nemli kurşuni duvarları Süzüyor. Anlamış o zaman Hayat onun için Bitmiştir artık Ve birden Fırlayıp terini silmiş Yabanıl bir boğa gibi Süzmüş çevresini Ama yavaş yavaş Kavramış Korkunun ecele faydası yok Ölecek Ve o an Ferahlamış yüreği – Gidelim mi demiş beriki – Tamam. Yürümüş. Arkasından Yürümüşler. Uğursuz bir ürpertiyle Söyleniyormuş asker: - Bi bitse şu iş… Yedi belaya çatmışsın kardeş..? Koridorda Dönüp dolaşıyor fısıltılar Karanlık sinmiş köşelere Sonra inmişler avluya Tanyeri Ağarıyormuş yavaş yavaş Ve tan yerine baktığında adam Görmüş Işık denizinde yıkanan yıldızı Ve geçmiş aklından bir an Şu Ağır Acımasız Kara Yazgısı - İşim bitik… Sallanacağım ipte Ama bununla Her şey bitmiyor işte Daha güzel bir hayat başlayacak Şarkılardan Ve ilkbahardan…? Hatırlamış o türküyü Ve aydınlanmış yüzü Gözleri alev alev Gülümsemiş sıcak Ve içten Arkasına dayanmış başlamış türküsüne Ne dersiniz Kompleks bir histeri mi Söz konusu burada Nasıl isterseniz öyle düşünün Lakin Dostum yanılıyorsunuz derim Adam sakin Dili sürçmeden Okumuş türküyü sonuna dek Ötekiler korkuyla Süzüyormuş onu Dehşetli bakışlar atarak Hapishane bile Titriyormuş dehşetle Karanlık ürküyle sıvışmış Sevinçle seslenmiş Gökteki yıldızlar: - Bravo insanoğluna!? Sonrası malum. İpi Geçirmişler boynuna ve Ölüm. Hala o şarkı Hafif hafif Dökülüyor dudaklarından. Şimdi geldik çözüm noktasında Okurum ya sen dersin? Ağlamaya başladı zavallı hanım Kendinden geçip bastı feryadı: - Korkunç! Korkunç! Sanki Yaşamış gibi anlatıyorsunuz!?… Korkunç da ne demek?! Ama adam türkü söylüyormuş. Korkunç güzel değil mi bu?

Kitabı okuyacak

İnsana Adanmış Şarkılar Nikola Vaptsarov

20 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

•Onur Özkan•