Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.17
Gönderi
Bu okuduğum ilk Emile Zola kitabıydı. Elbetteki ben de bunu okuyan ve bana tavsiye eden arkadaşlarım gibi çok etkilendim. Öncelikle bu tavsiyelerinden ötürü onlara teşekkürü borç bilirim. Zira böyle bir eserin eğer onlar bana söylememiş olsaydı farkında bile olmayacaktım. Germinal, işçi sınıfının verdiği kavganın en büyük edebi ürünüdür. Amasız fakatsız, size bu kavganın taraflarını ve işçilerin haklılıklarını anlatır. Germinal'de 2 büyük sınıf yeterince açık bir dille okuyucuya aktarılır: Bir tarafta sabahın köründen akşama kadar madenden çıkmayan ama gerek maddi anlamda gerekse fiziksel açıdan zor ve berbat bir durumda yaşayan, emeklerinin karşılığını alamayan maden işçileri; diğer tarafta ise o emeğin binde birini sergilemeyen, sadece babaları ve ailesi hissedar olduğu için, ya da zenginlerle evlendikleri için bir eli balda diğer eli yağda yaşayan azınlık ve asalak burjuva sınıfı vardır. Her roman bir kurgu olmasına rağmen anlatılan şey bir kurgu değildir aslında. Zira bugün Türkiye'de belki 100 farklı Germinal kitabı yazılabilir. Çünkü yazarın kapitalist sistemin çürüklüğünü anlattığı bu eser, günümüz kapitalizminde ve Türkiye'sinde hiç de yabancı bir unsur sayılmaz. Günümüzdeki işçiler de aynı sömürü şartları altında yaşamlarını kıt kanaat geçindirirken Koçlar, Sabancılar, Doğan holding ve eşrafı sömürüyü had safhaya çıkarmıştır. Çok mudur ki, bir Germinal hikayesi de Türkiye'den çıksın? Türkiye zaten Germinaller ülkesi değil midir? Üstelik Koçların ve Sabancıların babasının babası da, yani tüm soyağacı da bu sömürüye dahilken, o işçilerin babalarının babaları da yüzyıllardır bu sömürülen sınıfa dahil olmamış mıydı? İşte aslında, Germinal bir bakıma yerli bir roman da sayılabilir. Karakterler bu topraktan olmasa da anlatılan bu topraklardır. Dünya klasiklerinin özelliği de bu değil midir zaten? Onların bize öğrettikleri değerler sadece kendi topraklarını değil, Tüm Dünya'yı ilgilendirmiş ve aydınlanma düşüncesini geliştirmişti. Germinal de bu şekilde, aslında gerçekten de bir ''dünya klasiği''dir. Şimdi kitabın içeriğine geçelim(DİKKAT: SPOILER İÇERİR). Ana karakterimiz Etienne işsizdir ve iş aramak için yolda dolaşırken Voreux maden ocağına rastlar. Önüne çıkan tüm işletmelere giden ama boş iş olmadığı için tüm başvuruları reddedilen Etienne, şansı yaver gitmiştir ki burada iş bulur. İlk başlarda yaşam koşullarında ve çalışmakta zorlansa da zamanla alışır ve diğer işçiler arasında saygın bir statüye sahip olur. Etienne, bilinçli ve okuyan bir işçidir. Ayrıca ikna kabiliyeti de yüksektir. Onu diğer işçilerden ayıran bu özellikler sayesinde diğer işçileri yönetebilecektir. Önce işçileri örgütleyip haksız düzenden, bu haksız düzeni tepetaklak etmenin kendilerinin ellerinde olduğundan söz eder ve bunları işçilere anlatır. Böylece işçilerde, yüzlerce yıllık süren bir boyun eğişin ardından yükselen bir kinle öfke oluşmaya başlar. İşçiler kendi arasında bir yardım sandığı kurar, toplantılar düzenlerler. Bardağı taşıran son damla, zaten kıt kanaat geçinen işçilerin ücretini düşüren işletme olur. Böylece toplu grev kararı alınır, iş bırakılır. Bu arada işçilerin grev kararı, Montsoulu burjuvaları rahat yataklarından zıplatmıştır. Grev 2.5 ay sürer, en son bir ayaklanmayla doruğa çıkar, askerlerin işçilerin üzerine yaylım ateşi açmasıyla farklı bir boyuta taşınr. Bu kanlı son bile, elbetteki bazı işçileri grevden vazgeçirmeye yetmez. Ertesi gün işçilerin yarısı madene iner, yarısı greve devam eder. Fakat o gün madende kasıtlı olarak yapılan bir kundaklama sonucu, madenin dibinde akan sel suyunu tutan tahta kaplamalar yerinden sökülür ve madeni su basar. O gün işbaşı yapanlar arasında Etienne de vardır. 20 kişiyle birlikte madende mahsur kalan Etienne, tek kurtulan olur. Burası çok şaşılacak bir yerdir: Bizzat işçileri grev yapma konusunda örgütleyen Etienne, nasıl olmuştu da madene inmişti? Bunun arkasında, kendisini işçilerden üstün görme hevesi yatar. Onun çok şey biliyor olması ya da işçilerin efendisiymiş gibi gözükmesi farkında olmadan onu burjuva sınıfına ve düşüncesine doğru itmiştir. Böylece zamanla grevin gereksiz bir şey olduğunu düşünmeye başlar. Fakat kendisini takip eden işçiler açlıklarına aldırış etmeden greve devam ederler. Etienne de saygınlığı tartışılmaz bir önderken birden kariyeri düşüverir. Bunun sebebi işçilerin ayaklanmasından sonra uzunca bir süre ortalıkta gözükmemesi, bir mağarada saklanması, burjuva düşünceler geliştirmesi ve işçilerin askerler tarafından kurşuna dizilmesi sırasında da birdenbire ortaya çıkıvermesidir. Etienne artık herkesin nefretle baktığı biri haline gelir. İşte bu zamanlarda madende mahsur kalmıştır ve tek başına kurtulmuştur. Arkadaşları onu madenden çıkarıncaya kadar günlerce orada sevdiği kız Catherine ile tek başına kalır. Catherine ölür, kendisi kurtulur. Böylece Etienne'in başından geçenler genç yaşına rağmen onun saçlarını beyazlatmış, yüzünü buruşturmuş ve yaşlandırmıştır. Madenden kurtulan tek kişi olduğunda, artık hiçbir işçi ona dargın değildir. Çünkü o süre boyunca işçiler onun kendilerinden biri olduğunu anlamıştır. Etienne de burjuva düşüncelerinden ve kariyerizmden uzaklaşmış, böylece o da kendini eskiden olduğu gibi işçi olarak görmeye başlamıştır. Fakat uzun süren grev yenilgiye uğramış, işletme grevin öcünü almak için işçilerin burnundan fitil fitil getirmiş, işçileri siyasal olarak kışkırtanları işten atmış ve ücretleri kısmakta kararlılık göstermiştir. Etienne bu grev burjuvaziyi sarsmış olsa da, bir sonraki ayaklanmada işçilerin işi kökünden halledeceğine emin bir şekilde siyasal suçu nedeniyle kovulduğu Voreux işletmesinden arkadaşlarına veda ederek ayrılır. Yazara göre aslında Etienne'i işçilerin önderi haline getiren ve kariyeri tavan yapmışken yerin dibine sokan da işçilerin ta kendisidir. Dolayısıyla burada Etienne işçileri değil, işçiler Etienne'i kontrol altına almıştır. Kitap burada son bulur. Tabi ben tüm karakterleri ve romanda geçen aşk öyküsünü anlatmadım, işçilerin yaşadığı dramı da aktaramadım. Fakat siz eğer bu dramı ve öfkeyi içinizde hissetmek istiyorsanız, bunu mutlaka okumalısınız.
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.