Yeni bir kitaba başladığımda kendimi bir yolculuğa çıkmış gibi hissederim. Bu kitapta ise o yolculuk daha içten, daha yakından geldi. Sanki o mavi otobüsün en arkasında yolculuk eden görünmez biri gibiydim. Sanki köylülerin arasındaki bir yabancı da benmişim de yazar o köyü ve köyde yaşayanları sıcacık bir şekilde bana anlatıyor. Onlarla birlikte istasyona gidecekmişim gibi heyecana kapılmış, ya o treni kaçırırsam diye düşünmeye başladım istemsizce. Yeri geldi Kenan'ın lan kedi deyişine gülümsedim, yeri geldi Seyfi'nin o kırmızı uçurtmasıyla umutlandım. Yeri geldi doktorun sohbetine katıldım yeri geldi o güzelim yolda kafamı cama yaslayarak geçtiğimiz yerlerin güzelliğini seyre daldım. Hiç inmek istemediğim bir yolculuktu. Öyle ki yolcular arada otobüsten indiğinde dahi Mavi Kuş'a öyle bir tutunmuştum ki sanki bir ben bir de o kuş yerinde durmuşcasına kımıldayamıyorduk. Hayatın tam da kendisine, gerçek benliğimize, dağların ardında kalan asıl yaşanmışlıklara öylesine güzel ve sıcak değinmiş ki yazar okuduğum her satırda kışın o mavi otobüs yanan soba sıcaklığını ta oradaymışım gibi hissettim. Aynayı aşıp da yansımadaki gerçek benin duygularına değinen, bir bulut gibi üzerini örttüğümüz düşüncelerin aslına inebilmeyi başaran usta bir yazar... O hep yazsın bizse hep o sobanın arkasına geçerek bu hikayeyi izleyelim, okuyalım dediğim nadir yazarlardan birisi. Kitabı bir solukta okuduğumu söylemem aslında ne kadar da o kitabın içinde nefes aldığımı da gösterir. Kitabın başı ve sonu... Farklı bir başlayış beklenmeyen bir son... Ne kadar bitmedi desem de biten bir yolculuk...

Mavi KuşMustafa Kutlu · Dergâh Yayınları · 201112,1bin okunma

·

9 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seyyah.muallime